< Programma overzicht

Meestal als er in de krant iets te lezen is over ongelijkheid, heeft dit vaak betrekking tot financiële (on)gelijkheid. Zoals geregeld te lezen is, begint het gat tussen de allerrijksten en allerarmsten steeds verder te groeien. On the Line of the Equator vraagt zich af of de vraag in hoeverre wij gelijk zijn in de samenleving, alleen te beantwoorden is door een financiële balans op te maken. Gelijkheid en ongelijkheid zijn verschijnselen die op meer terreinen van toepassing zijn dan alleen die van het kapitaal en bezit. On the Line of the Equator staat stil bij meerdere voorbeelden waarin ongelijkheid wordt blootgelegd; soms op een directe en kritische wijze, soms op een poëtische of humoristische wijze.

Het onderzoeken van een thema zoals gelijkheid binnen het format van een tentoonstelling is een ingewikkelde doelstelling. Vragen doemen dan ook direct op: gelijkheid op globale schaal? Of alleen hier in Nederland? En waar heeft de onderzochte gelijkheid betrekking op? Op geld? Gender? Of drinkwater? De meeste vormen van ongelijkheid blijken zich ten eerste te bevinden in een complex web van omstandigheden, oorzaken en belangen, waarbij grote onderliggende en onzichtbare structuren soms een belangrijke rol spelen. Seksisme, gender ongelijkheid, (institutioneel) racisme, discriminatie op basis van nationaliteit en vormen van financiële ongelijkheid zijn voorbeelden waarbij ongelijkheid wortels heeft in diepere structuren, zoals overblijfselen van een koloniaal verleden, de vorming van staten, kapitalisme en de invloed van religie op onze normen en waarden. Ten tweede zijn er voorbeelden waar ongelijkheid resultaat is van een veelvoud aan factoren, oftewel waar sprake is van intersectionaliteit. Hoewel het symbool voor gelijkheid een weegschaal is, groeit het bewustzijn dat ongelijkheid niet slechts aan twee kanten te meten is.

De titel On the Line of the Equator is een metafoor voor het idee dat van een koorddanser die balanceert op de (denkbeeldige) lijn van de evenaar; het middelpunt van onze planeet dat balanceert tussen twee magnetische polen. Het verwijst naar de fragiliteit van het balanceren van de koorddanser, en onderstreept de continue beweging; van links naar rechts, van voren naar achteren en van boven naar onderen. Bij een val wordt er willekeurig en onbedoeld positie gekozen boven of onder de evenaar terecht te komen.

Kunst is in staat grenzen op te heffen, onderliggende structuren zichtbaar te maken en een poëtisch toekomst narratief uiteen te zetten. On the Line of the Equator poogt vormen van ongelijkheid en haar oorzaken te confronteren om uiteindelijk een voedingsbodem te creëren voor verandering. Of zoals James Baldwin zei: “Not everything that is faced can be changed. But nothing can be changed until it is faced”.