< Programma overzicht

Meerdere filosofen en wetenschappers zijn het eens dat wij momenteel in het Antropoceen (óf volgens anderen in het Capitoloceen) zijn beland; een tijdperk waarin de menselijke ‘voetafdruk’ op de aarde onuitwisbaar is geworden. Sinds de mensheid bestaat proberen wij de natuur toe te eigenen, te controleren en macht hierover uit te oefenen. De ‘Nederlander’ staat hier zelfs specifiek bekend om: ‘God created the world, but the Dutch made Holland’ zoals een bekend gezegde luidt. De tentoonstelling poogt zich af te vragen in welke mate de aarde zich laat controleren en toe-eigenen. Want samen met de opkomst van nieuwe technologieën en manieren om de natuur te domesticeren, blijkt de aarde ook steeds oncontroleerbaarder te worden door over-populatie en overproductie. Om welvaart te creëren lijkt de mens de natuur tot slaaf te hebben gemaakt, maar kan dit ook anders? Radicale perspectieven op de toekomst zijn nodig om doelen te stellen waar de mens naartoe kan werken. De relatie van de mens met de aarde moet geherformuleerd worden om verandering in gang te kunnen zetten.

Zit de mens vast in een antropocentrisch mensbeeld waardoor wij vergeten zelf ook onderdeel te zijn van de natuur? Is er behoefte aan een ecocentrisch mensbeeld? Is het zo moeilijk als mens-zijnde om de aarde ook iets terug te geven na zoveel van haar te hebben genomen?

In (un)controllable territories bieden vijf kunstenaars verschillende perspectieven op de menselijke drang om de natuur toe te eigenen, te ondermijnen, domesticeren of te reproduceren. Van een technologische ‘mimesis’ (nabootsing) van natuur tot reflecties op planmatige (her)constructie van natuur, of het bedenken van nieuwe systemen waarin er een herindeling wordt gemaakt tussen cultuur (economie) en natuur (ecologie). De titel refereert naar de vraag of het territorium van de mens, namelijk de aarde die wij klaarblijkelijk toegeëigend hebben, wel zo controleerbaar is als wij willen geloven. Tevens verwijst de titel naar gebieden die ontoegankelijk zijn geworden door menselijk toedoen. Gebieden die door het ontbreken van menselijke activiteit weer terugveroverd worden door de natuur; terug naar een terrein van het oncontroleerbare.