< Programma overzicht

In de eerste helft van de negentiende eeuw kwamen textielwerkers in het noorden van Engeland in verzet door de komst van nieuwe weefgetouwen. De machines konden hun werk, waar zij jaren voor in de leer waren geweest, sneller en goedkoper produceren. Deze groep textielwerkers, die zichzelf Luddieten noemden, werd bekend omdat ze de machines in protest vernietigden. Ondanks hun verzet konden zij het vooruitgangsdenken, waar die nieuwe weefgetouwen onderdeel van waren, niet tegenhouden.

Dit vooruitgangsdenken steekt opnieuw de kop op in de hype rondom ‘AI’. Net als in de negentiende eeuw zouden we, volgens de grote techbedrijven althans, moeten vrezen voor onze banen. In We Work Like Peasants While AI Is Out There Painting and Writing Poetry wordt deze aanname in twijfel getrokken. De tentoonstelling toont kunstwerken die de menselijke arbeid zichtbaar en concreet maken die verborgen zit achter de geautomatiseerde processen die AI worden genoemd. Zo benadrukken ze hoe deze geavanceerde technologieën autonoom lijken, maar het niet zijn. Tegelijkertijd geven de kunstwerken ons een handreiking hoe we ons kunnen verhouden tot de algoritmisering van werk: kunnen we ons net als de Luddieten hiertegen verzetten? En hoeveel kans maakt ons verzet?